محیط خنک کننده مایع مورد استفاده در آن زمان آب خالص بود که حداکثر با مقدار کمی الکل چوب مخلوط شده بود تا از یخ زدگی جلوگیری شود. گردش آب خنک کننده کاملاً به پدیده طبیعی همرفت گرما بستگی دارد. پس از اینکه آب خنک کننده گرما را از آب جذب می کند. سیلندر به طور طبیعی به سمت بالا جریان می یابد و وارد قسمت بالایی رادیاتور می شود. پس از خنک شدن، آب خنک کننده به طور طبیعی به پایین رادیاتور فرو می رود و وارد قسمت پایینی سیلندر می شود. با استفاده از این اصل ترموسیفون، کار خنک کننده تقریبا غیرممکن است. اما کمی بعد پمپ هایی به سیستم خنک کننده اضافه شد تا جریان آب خنک کننده سریعتر شود.

پمپ های گریز از مرکز به طور کلی در سیستم خنک کننده موتورهای مدرن خودرو استفاده می شود. منطقی ترین مکان پمپ در پایین سیستم خنک کننده است، اما بیشتر پمپ ها در وسط سیستم خنک کننده و تعداد کمی در بالای آن قرار دارند. موتور. پمپ آب نصب شده در بالای موتور مستعد کاویتاسیون است. مهم نیست که پمپ کجا باشد، مقدار آب بسیار زیاد است. برای مثال، یک پمپ آب در موتور V8 حدود 750 لیتر در ساعت آب تولید می کند. آب در حالت بیکار و حدود 12000 لیتر در ساعت در سرعت بالا.

از نظر طول عمر، بزرگترین تغییر در طراحی پمپ، ظاهر مهر و موم سرامیکی چند سال پیش بود. درمقایسه با مهرهای لاستیکی یا چرمی که قبلاً استفاده می‌شد، درزگیرهای سرامیکی در برابر سایش مقاوم‌تر هستند، اما همچنین مستعد خراشیدگی هستند. ذرات سخت در آب خنک کننده.اگرچه به منظور جلوگیری از خرابی آب بند پمپ و بهبود مستمر طراحی، اما تا کنون هیچ تضمینی وجود ندارد که آب بندی پمپ مشکلی نداشته باشد. هنگامی که در آب بندی نشتی وجود دارد، پمپ روغن کاری می شود. بلبرینگ شسته خواهد شد.